www.klubmord.fora.pl

Generał

Rubikon18, gdzie się podziewałeś? Dawno nie było Cię na forum Very Happy

.

Przytoczony przez Ciebie cytat wskazuje, że jego autor nie bardzo wiedział, co napisać, by recenzja wypadła przekonywająco Very Happy

.

Rubikon18

Generał

Przeczytałeś już wszystkie milicyjniaki? Razz

Jakie biografie masz na tapecie?
Może coś polecisz?

Rubikon18

Magdalena

"Udrękę i ekstazę" czytałam. Rzeczywiście świetna. Pamiętniki Celliniego też doskonałe. Nie czytałam "Simony..." , ale słyszałam dużo dobrych opinii o tej książce. Jako uzupełnienie poleciłabym "Marię i Magdalenę" Magdaleny Samozwaniec i "30 lat życia z Madzią" Zygmunta Niewidowskiego. Jako uzupełnienie obrazu rodziny Kossaków. Bo to była bardzo liczna rodzina, ale ... jej członkowie pomimo niewątpliwych osiągnięć artystycznych jednak ... hm! ... nie budzili mojej sympatii ... nie wszyscy. Może ich obyczaje były ... zbyt artystyczne?
A ja ostatnio przeczytałam trylogię Katarzyny Bondy ze słynnym profilerem Meyerem.

Generał

Rubikon18, biografię Simony Kossak mam własną. Lubię czytać książki o Kossakach. A zaczęło się od wspomnianej przez Magdalenę dylogii MARIA i MAGDALENA. No i mnie zainteresowało dlaczego nie ma w nich nic o Jerzym Kossaku, bracie tychże. Długo później dowiedziałem się o niechlubnej przeszłości zięcia Magdy Kossak (pseudo Samozwaniec) i niechęci właśnie Simony do ciotki. I to ona ponoć zabroniła Magdzie pisania o jej ojcu Jerzym i w ogóle o ich linii rodziny.

Poza tym odświeżam teraz powieści R. Ćwirleja. Kończę czytanie TRZYNASTEGO DNIA TYGODNIA. Może popełnię jakąś recenzję Very Happy

.

Rubikon18

Magdalena

"Pamiętniki Celliniego" mogły być nieco "obcięte" przez cenzurę. Artysta jednak umiał korzystać z życia Very Happy

Czytałam i "Marię i Magdalenę" i "Zalotnicę niebieską". Mam również powieść Zygmunta Niewidowskiego "30 lat życia z Madzią". Nie wiem co się działo w rodzinie, ale w "Marii i Magdalenie" niewiele było o Jerzym. O córce wspomniano, że Magdalenę bardziej ucieszyło wydanie powieści niż urodzenie dziecka. Ostatnio przeczytałam w jakimś artykule, że jej córka Teresa dzieciństwo trochę spędzała u Starzewskich, trochę w Kossakówce. W książce ... prawie nic o niej nie ma. Jest o służbie, kucharciach, szoferach, guwernantkach ... o córce jednozdaniowa wzmianka! Więcej było o pierwszym mężu. Zresztą małżeństwo długo nie trwało. Zdaje się, że najlepsze lata z pierwszym mężem spędziła na placówce dyplomatycznej w Rumunii. Simona urodziła się w 1943 roku, "Maria i Magdalena" po raz pierwszy została wydana w 1956 roku. Simona miała wtedy 13 lat. Nie przypuszczam, żeby Magdalena poważnie traktowała jej protesty. Zygmunt Niewidowski w swojej książce bardzo ciepło wspomina Jerzego Kossaka, jego niedoceniany talent malarski, kulturę bycia, dobrze pisze o jego żonie Elżbiecie ... omija jednak temat córek Jerzego - Simony i Glorii. Kiedyś wydawało mi się dziwne, że pisarka wspomina kuzynki i kuzynów - Zofię Kossak Szczucką, żonę Witkacego, okazało się, że nawet Mniszkówna była z nimi spokrewniona ... a o tych najbliższych tak niewiele pisze.

Generał

Magdalena, też mi nie pasował ten rok urodzenia Simony i data wydania dylogii. Dlatego napisałem "ponoć zabroniła". Rodzina Kossaków była wewnętrznie podzielona (vide: małżeństwa Kossakówien). Niewykluczone, że zabronić pisać o Jerzym i jego dzieciach mogła matka Glorii i Simony.

Magdalena

Niewidowski wspomina w swojej książce, że byli często przyjmowani przez Jerzego i jego żonę. Określił ich jako przemiłych i gościnnych ludzi, sympatycznych. O bratanicach nic nie pisał. Jednak Elżbieta i Magdalena chyba się nie lubiły. Bratanice na pewno nie znosiły Madzi. Może dlatego, że sporo pamiątek rodzinnych sprzedawała .... może ona ich też nie lubiła ... i to traktowanie córki Teresy. Przecież ona wtedy miała ponad 20 lat ... Niewiele o niej w twórczości Samozwaniec.

Rubikon18

Generał

Magdalena: z Teresą był problem całkiem inny i to dość poważny. Jej mąż Henryk hr. Plater w czasie II wojny był niemieckim kolaborantem. Za współpracę z okupantem miał wyroki śmierci, których udało mu się uniknąć. Uciekł z żoną do Argentyny pod koniec wojny czy tuż po niej. Tam zmarł gdzieś w latach 60-tych. Sprawa ta kładła się cieniem na wewnętrznych relacjach klanu Kossaków. Magda nie utrzymywała kontaktów z córką.

Magdalena

To rzeczywiście sporo wstydu im przyniosła. Zwłaszcza, że po wojnie to bardzo zwracano uwagę na takie sprawy. Ale z tego, co znalazłam na temat Kossaków, to Teresa od początku była ... kiepsko tolerowana zarówno przez matkę, jak i resztę rodziny. Podobnie jak Simona ... jej matka wyróżniała Glorię, Simona zawsze była tą gorszą córką. O Magdalenie chyba jeszcze warto zerknąć do "Magdalena. Córka Kossaka" Rafała Podrazy. Autor jest chyba wnukiem, lub synem siostry męża Magdaleny. Dołączył do niej zdjęcia rodzinne, nawet sprawa sądowa jakaś była, bo ktoś je skopiował bez zezwolenia i zamieścił w innym opracowaniu.
Jeśli Cellini zaczął pisać pamiętniki około sześćdziesiątki, to ... chyba co nieco zapamiętał. W tym wieku to mógł nawet nieco pofantazjować lub pochwalić się ... niestety ... podejrzewam, że jednak tłumacz postąpił zgodnie z zaleceniami ... w książkach wydanych w tamtych czasach (lata pięćdziesiąte, sześćdziesiąte) nie wolno było umieszczać opisów scen erotycznych. Ograniczano się do tzw skrótów lub pisano ogólnie. Przeczytałam dość dużo książek wydanych w tamtych latach i ... podrzynanie gardła zdarzało się, wbijanie na pal również (opisane "czynnościowo", bez szczegółów - trzasku pękających kości, strumieni tryskającej krwi itp) ... innych gorszących scen nie było Very Happy

Z pamiętników to jeszcze ciekawe są
"Wojna, ludzie, medycyna" Adama Majewskiego, "Podróż bez biletu" Władysława Kisielewskiego i "Od podwody do czołga" - wspomnienia generała Maczka napisane cudowną, nieco archaiczną polszczyzną. Niestety z gorzkim zakończeniem.
A na poprawę humoru polecam trylogię Geralda Durrella (brata Lawrence'a Durrella) "Moja rodzina i inne zwierzęta", "Moje ptaki, zwierzaki i krewni" i "Ogród bogów". Nieco refleksyjne, nostalgiczne i wesołe.

Generał

Magdalena została wychowana w dość specyficznej atmosferze i chyba nie do końca dojrzała do roli matki. Tak to odbieram po lekturze dotychczas przeczytanych książek o Magdalenie. Z publikacją R. Podrazy były kontrowersje związane z innym autorem Sławomirem Koperem. Sprawa dość głośna kilka lat temu. Podraza zarzucił Koperowi plagiat swojej książki. Z tego co pamiętam zakończyło się to ugodą.

Wspomnienia gen. S. Maczka "Od podwody do czołga" mam swoje własne. Obok gen. W. Andersa to moja ulubiona ulubiona postać (w moim awatarze on ci jest). Zbieram o nim książki i artykuły, jakie się udaje znaleźć. Wybitny dowódca i prawdziwy ojciec dla żołnierzy walczących pod jego komendą. I najdłużej żyjący z generałów II RP (102 lata).

Magdalena

Magdalena wychowała się w domu pełnym służby. Po wojnie, z drugim mężem zamieszkała w Warszawie, w niewielkim mieszkaniu. Mąż jakoś sobie dawał radę, pracował, zaprzyjaźnił z sąsiadami ... ale biedna Madzia miała problemy ze sprzątaniem, gotowaniem, zakupami. Była w tym kompletnie zagubiona. Zdaje się raz nawet spaliła mieszkanie. Mąż to jakoś wytrzymywał Very Happy

Generał Maczek i według mnie również generał Sosabowski to ... ludzie bez skazy, paskudnie potraktowani przez Anglików. Sosabowski pracował w jakimś magazynie, Maczka zatrudnił u siebie w hotelu jeden z jego byłych żołnierzy ... i tutaj zetknęłam się z dwiema wersjami - w jednej facet był podlecem i upokarzał Generała, w drugiej - pomógł mu i traktował z szacunkiem. Anders również jest zasłużonym człowiekiem, ale on był w lepszej sytuacji, bo przyznano mu wojskową emeryturę. Miał z czego żyć. Poza tym wysuwano wobec niego sporo zastrzeżeń, krytykowano za sposób życia, drugie małżeństwo itd ... jak dla mnie to On ma wielkie zasługi ... m.in. w ratowaniu polskich dzieci, bo sporo ich wyszło ze związku Radzieckiego z Armią Andersa. no i Monte Cassino. Ale na pierwszym miejscu u mnie są generałowie Maczek i Sosabowski!
"Od podwody do czołga" na własność nie posiadam Sad

Pożyczono mi z prywatnego księgozbioru. Na kilka dni Sad

A w mojej bibliotece rejonowej pojawiły się książki panów Wrońskiego i Ćwirleja. Są na zapisy Very Happy

Jak za dawnych lat. Grzecznie więc czekam w kolejce na kolejne ich powieści. Jestem w pierwszej dziesiątce!