www.klubmord.fora.pl

Adam Sykuła

Nawiązując do wiadomości naszego nowego camarade z Gdańska, też uważam że jak na tamte czasy okładki kryminałów KAW były wyjątkowe, ciekawe i zupełnie inne od niekturych 'dzieł' które zdobiły książki w wydaniach głównego nurtu. Tylko ech... ta polska poligrafia z tamtego okresu... zgroza niekiedy ogarnia patrząc na niektóre jej produkty :C
Do tej pory okładki KAW artystycznie to ciekawe prace
Może by tak zrobić ranking naszych ulubionych okładek? Niekoniecznie z KAW Smile

Ja już mam swój typ - Alicja numer 3, Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego.
A co wy na to? Smile

Anna Lewandowska

A mój typ to "Skradziony człowiek" Bohdana Arcta (MON, seria Przedlabiryntowa, 1954 rok).
Powieść szpiegowska, co od razu widać po okładce: fragment maski samochodu i cienie jakichś postaci w kapeluszach i płaszczach z postawionymi kołnierzami. Tonacja czarno-granatowa. Przepiękna Smile

Bartek B.

Zdecydowanie Młodożeniec. Np. Pięć małych świnek Christie.

A jeśli chodzi o serie - to zdecydowanie pierwsze labirynty podobają mi się najbardziej Smile

Paweł S

mnie okładki kryminałów KAW jakoś nie przypadły do gustu (podobnie jak okropne, czarno-białe okładki późniejszych Jamników), natomiast bardzo podobają mi się obwoluty pierwszych (czytaj dużych) Labiryntów - chyba wszystkich. to zresztą moja ulubiona seria. jako wzrokowiec, sugeruję się okładkami, więc kryminałów z serii KAW przeczytałem najmniej, a labiryntów - najwięcej Wink

Bartek B.

Czyli pierwsze labirynty na razie są na czele Smile

Ale widzę też ich podstawową wadę (dla mnie, jako wzrokowca) - nie prezentują się specjalnie na półce. Brak tytułów na grzbietach. Takie Jamniki (kolorowe) czy Kluczyki - widać po nich, że przynależą do serii. Labirynty niestety nie.

Co do KAWu - są zbyt powszechne. Każde pudło z książkami sprzedawanymi na ulicy posiada co najmniej kilka egzemplarzy różowych okładek - to się po prostu opatrzyło. Poza tym mają zazwyczaj zdjęcia, a ja wolę rysunki (malunki).

Kierenski

Niegdyś stworzenie okładki było przyczyną zaszczytów dla twórcy, nierzadko sławy i jakichś pieniędzy i to wszystko widać i to wszytsko zostało już na lata ... a dziś jak patrze na dzisiejsze okładki jakie robi wydawnictwo np. LTW to mi się chce płakać i śmiać, dziś okładka jest tylko problemem i jak się nie robi przedruku z zchodniego hitu to wychodzi knot ... na tapecie kontrowersyjne wznowienie Cienia na pokładzie, na temat treści to niewiem ale okładka jest okropna ... tym bardziej że okładka z wydania pierwszego jest tak wspaniała ...

Anna Lewandowska

A co powiecie o okładkach serii "Z Warszawą". Podobają się? Bo ja uważam, że odkryliśmy bardzo zdolnego plastyka - czysty symbolizm Smile

Kierenski

Okładki nie są złe , szczególnie na tle konkurencji Wink

np. nowy kluczyk jest okropny, szczególnie te wczesne nowe kluczyki typu ekspedycja kolditz czy Eurodżichad, ale już np. Szlak Tamerlana podoba mi się ta okładka i to Bardzo Shocked

i Wszystko czerwone też może być, a z okładek z serii z Warszawą podoba mi się najbardziej tęczowy koktail i Kieliszek bordeaux , mają fajny klimat , a to już jest dużo ...

Prezes

Trudna sprawa. Jest wiele okładek, które bardzo lubię. Z różnych zresztą powodów. Trudno byłoby wybrać jedną. Więc na początek pięć pierwszych z brzegu: 1. Cień na pokładzie - Kosteckiego (ciemne zarysy burty statku i dwie mgliste biegnące postacie) - projekt Bohdana Bocianowskiego, 2. Zaułek mroków - tegoż autora (tajemnicze miasto wśród ruin) - projekt Macieja Hibnera, 3. Kieliszek bordeaux - Heleny Sekuły (genialna prostota - czerwień wina na tle konturów kieliszka) - projekt Rafała Bartleta, 4. Srebrzysta śmierć - Anny Kłodzińskiej (gruba krecha konturów samochodu przebijającego się przez noc) - projekt Mieczysława Wiśniewskiego, 5. Zbrodnia na Cyrhli Toporowej - Zygmunt Zeydlera-Zborowskiego (naga kobieta na tle górskiego pejzażu) - projekt Elżbiety Gaudasińskiej.

pozdrawiam

Prezes

Bartek B.

Okładki muszą być jakieś - ciekawe, ładne, mocne, wyraziste, brzydkie, okropne, fajne, z jajem. Najgorzej jak są nijakie.
A seria z Warszawą na pewno nijaka nie jest. Odważna kolorystyka (a la papier pakowy), nalepka z tytułem, pieczątka, nazwa "wolumin", która wiele mówi o książce - że to nie jest jakaś tam książka. Jestem na TAK Smile

Adam Sykuła

Mnie najbardziej z serii z Warszawą spodobał się 'Tęczowy. czyli vol 1 Very Happy

Kieliszek z drinkiem rozebrany na czynniki pierwsze - wspaniały skrót myślowy i do tego bardzo celny.
Co do labiryntów - jakość wykonawcza poligrafii akurat w tym przypadku była często więcej niż żenująca, może więc dlatego akurat niezbyt do mnie przemawia.
Z reguły okładki KAW i innych serii (z nielicznymi wyjątkami) motywami odpowiadały zawartości książki, co w obecnych czasach nie zawsze idzie w parze...

Bartek B.

Mam nadzieję, że rozróżniasz labirynty większookładkowe (wcześniejsze) od tych małookładkowych (późniejsze, z olbrzymimi nakładami), które są zdecydowanie gorsze.
Wrócę jeszcze do Młodożeńca - Christie "Samotny dom", Gardner "Torebka szantażystki" - piękne Smile

Adam Sykuła

Owszem, rozróżniam Very Happy

labirynty z przełomu lat 50/60 miały nawet fajne okładki (Np Agent z E-fall, Jana Litana) natomiast te z lat 70/80 wręcz niekiedy porażają badziewiem poligraficzno -edytorskim (np. W matni, Gertrudy, jak napisałeś, były wydawane w kosmicznych nakładach można na nie natknąć się najczęściej.

papison

Moja okładka to "Królowa nocy". Poezja!
[link widoczny dla zalogowanych]

Bartek B.

Patrzę na okładkę i sobie myślę - tytuł Królowa nocy jest jakby stworzony do tej okładki. Super.
Może by LTW trochę skorzystało z naszych klubowych talentów do projektowania swoich okładek - sukces murowany Smile