www.klubmord.fora.pl

Rubikon18

Dla mnie kompletnie niestrawny okazał się także "Zatruty bluszcz" Barbary Nawrockiej-Dońskiej. Właściwie to raczej powieść obyczajowa niż kryminał, więc może dlatego; w każdym razie, książka jest przegadana i pełna babskich spraw (podobnie jak "Cicha śmierć" zresztą) - dla męskiego czytelnika to niezbyt atrakcyjne.

Poza tym krótko po rozpoczęciu dałem sobie spokój z "Zemstą wampira" Bogusławskiego. Tytuł wprawdzie sugeruje jakąś emocjonującą zagadkę kryminalną, ale polityczny zamach na polskiego reżysera-emigranta, zorganizowany przez CIA na terenie PRL, i dzielni esbecy mający chronić rodaka z zagranicy to jakaś kompletna propagandowa bzdura, niewarta czasu na czytanie.

Generał

ZEMSTA WAMPIRA, tytuł adekwatny do treści Smile

.
Czytanie tego, to prawdziwa męka.
Drugi raz wziąłem się za lekturę tej książki z zamiarem popełnienia złośliwej recenzji, ale nie zdzierżyłem Smile

.

Czytałeś SALDO MORTALE Ziemskiego?

Rubikon18

Rubikon18

Właściwie jak tak się zastanowić, to najlepsza czy najsłabsza, kryminały są to właściwie czytadła, w których najbardziej liczy się wykrycie mordercy i udowodnienie mu winy. Oczywiście, często mówi się o różnego rodzaju smaczkach (topograficznych, obyczajowych), ale bywają też utwory przegadane z tego powodu. Mówiąc o kryminałach ogólnie, przykładem mogą być "Rzeki Hadesu" Krajewskiego, który tutaj zdecydowanie przesadził z elementami humanistycznymi i filozofowaniem. Albo "Pruska zagadka" Schmandta - wlecze się to strasznie i przynudza celebrowaniem pobocznych wydarzeń oraz ich detalami, np. śniadania jedzonego przez berlińskiego policjanta. Dlatego ja osobiście wiele nie wymagam, ale też niewiele jest książek, w których rozwiązanie zagadki by mnie zaskoczyło i rzuciło na kolana.

A wracając do powieści milicyjnej, ciekawe, czy miała ona swój odpowiednik w innych państwach socjalistycznych, czy jednak jest to polski wynalazek?

Kierenski

Za użycie słowa czytadło, to mnie kiedyś mało nie zjadła użytkowniczka aniamanika, Wink

pamiętam ... a odpowiedż na drugie pytanie jest twierdząca , miała.

Rubikon18

Niech będzie więc literatura kolejowa. Dlaczego tak? Bo jakiś pisarz - chyba Irzykowski - powiedział, że najlepsze książki to te, które można przeczytać między stacjami podczas jednej podróży pociągem. Smile

Generał

Literatura kolejowa, skąd ja to znam! Very Happy

5 lat przejeździłem do szkoły średniej pociągiem. Wspomnienia wspaniałe i mniej wspaniałe (bijatyki między pijanymi pasażerami, kilka razy zdarzyły się rozboje, interwencje SOK). W pociągu lektura smakuje całkiem inaczej niż w autobusie lub samochodzie (w samolocie nie wiem, bo nie latałem jeszcze). Mam porównanie. Część ŻBIKÓW przeczytałem w drodze powrotnej do domu i z sentymentem wspominam ten czas.

Kierenski

https://www.youtube.com/watch?v=6LEL97hUQ1Q

Piosenka z dedykacją Wink

Generał

Kierenski dzięki Very Happy

Fajna piosenka.
Ech... łza się w oku kręci na same wspomnienia.

Konduktorek jak pamiętam było mało na trasie, najwięcej konduktorów.
Jednym wystarczyło powiedzieć sakramentalne "miesięczny!" i szedł dalej. Inni skrupulatnie sprawdzali bilet i legitymację, a raz trafiłem na takiego małego, ale tak złośliwego, że nawet zdjęcie sprawdzał, czy się zgadza.

Rubikon18

A przy okazji wizerunku powieści kryminalnej i jej pozycji na tle całej literatury - taki cytacik z jednej z książek Joe Alexa:
„Może kiedyś napiszę książkę...? - szepnął podejrzanie rozmarzonym głosem. - Książkę na miarę epoki, wielkie, wspaniałe dzieło, które co wieczór będę wyciągał spod poduszki i odczytywał ze skupieniem, żeby potem z czcią ucałować własną rękę.” Smile

Generał · Wysłany: Wto 13:40, 03 Mar 2015 Temat postu:

Do słabych powieści dorzucam:
JAK TYLKO WRÓCI Z MORZA,
BROSZKĘ Z ZIELONYCH KAMIENI,
O WŁOS OD PRAWDY,
NIE ZABIJA SIĘ ŚWIĘTEGO MIKOŁAJA.
Odświeżyłem je sobie niedawno i szczerze mówiąc znudziły mnie nim doszedłem do połowy lektury. Najgorszy był komendant MO ze swoimi wspomnieniami (NIE ZABIJA SIĘ...). Tragikomiczna afera szpiegowska w jakiejś zapadłej wsi plus niezrównoważeni psychicznie mordercy. Po lekturze się nawet zastanawiałem czy autor nie bawił się po prostu konwencją i "wspomnienia" mają drugie dno.