www.klubmord.fora.pl

anmanika

Zgodnie z wolą Prezesa (oby nam panował wiecznie) przenoszę dyskusję na forum.
I jeszcze raz protestuję przeciwko nazywaniu twórczości H.S gniotem.
Bo jak słusznie zauwazył klubowicz TK
"Moje prawo nie lubić, Twoje prawo się zachwycać Smile

))"
ale można wtedy napisać właśnie: nie lubię i już.

papison

Nie nazwałbym gniotem, ale podzielam zdanie TK. "Wstęgę Kaina" trudno mi się czyta (wcześniejsze książki bezproblemowo), nie lubię udziwnień językowych, bo nie jestem w stanie ich zapamiętać, taki mam handicap.
"Ćmy" Barbary Gordon uważam za rzecz nieczytalną, nie wiem czy jest "gniotem", ale pozbyłem się tej książki dając ją siostrze i od tej pory nie zaprasza mnie na niedzielne obiady. Więc nie jest to tylko męskie spojrzenie.

idespera

ale Ulyssesa Joyce'a też dużo ludzi nie dało rady, a mimo to nie nazywają gniotem. sekuła czy gordon podobają się mnie i paru jeszcze osobom, częściej kobietom, a nie rajcuje mnie niejaki coelho i nie robię z tego sztandaru do powiewania, po prostu go nie czytam, a za to poluję na alegro i gdzie indziej na sekułę

Anna Lewandowska

Też nie czytuję Coelho, natomiast Sekułę chętnie. I właśnie najbardziej podobają mi się jej "udziwnienia" językowe. Lenartowicz też udziwniał, a też lubię go czytać Smile

Prezes

Wolę wczesne książki Heli Sekuły, choć uważam że każda warta jest lektury. Wraz z upływem czasu Sekuła przestała stawiać intrygę kryminalną na pierwszym planie i coraz więcej wagi przykładała do języka oraz opisów obyczajowych i wątków społecznych. Był to zresztą świadomy zamiar autorki. Podkreślała wielokrotnie, że bardzo interesuje Ją "obyczaj", nawet w wypowiedzi dla TVN Warszawa (można obejrzeć na: [link widoczny dla zalogowanych] dzięki genialności naszego Webmastera Pawła). Ja oczywiście wolę powieści ze żwawą intrygą i silną dramaturgią.
Późniejsze powieści uważam za słabsze, ale chylę czoła przed eksperymentami językowymi. Dzięki nim styl Heli stał się wyrazisty i rozpoznawalny od razu. Hela przeszła do kryminału lingwistycznego i szerokoopisowego. To bardziej podoba się paniom. Ale właśnie dzięki tej wolcie jest coś dla czytelniczek, a co innego dla czytelników. Świadczy to drodze rozwojowej Autorki "Tęczowego cocktailu". Nie o każdym twórcy powieści milicyjnych możemy to powiedzieć.

pozdrawiam

Prezes

anmanika

No i stała się Helenka prorokiem, wczoraj w telewizji podano, że poszukuje się groźnego gangstera o nazwisku Tamerlan m.in handlującego narkotykami Very Happy

anmanika

Mógłby ktoś łaskawie oświecić p. Chmielewską, że Helenka nigdzie nie zniknęła

[link widoczny dla zalogowanych]

Magdalena

Chyba nie będę obiektywna. Czytałam większość książek pani Sekuły, tych dawniejszych i wszystkie mi się podobały. Ostatnich niestety nie czytałam, więc ... nie mogę się na ich temat wypowiedzieć. Podtrzymuję jednak swoją opinię, że każdemu może podobać się coś innego. Mnie powieści pani Sekuły ... inni mogą lubić książki pana Coelho Very Happy

Rubikon18

Ja ostatnio przeczytałem „Demona z Bagiennego Boru”. Dla niektórych kryminał zawiły w prowadzeniu wątków, wg mnie – pozytywnie się on wyróżnia: ciekawą i zmienną narracją, językiem, poczuciem humoru i nietypowym dla powieści milicyjnej ujęciem całej historii. Ten ostatni aspekt to chociażby brak propagandowego smęcenia i biadolenia postaci nad trudami życia i pracy milicjanta, sami milicjanci zresztą bardzo zabawni (ich perypetie na początku książki tylko fakt morderstwa różni od komedii kryminalnej), a pod względem stopnia udziału w wydarzeniach pokazani jak w pomniejszającej soczewce. Humor poza tym widoczny jest nie tylko w samej akcji, ale też językowy oraz mający postać obserwacji obyczajowych.

Cytat lingwistyczno-ornitologiczny Wink

:
„– Pardon. J'ai mal au coeur! – zawiadamia Villefort. Szybko przełyka. – Bien! Jak to będzie po polsku? – zastanawia się zdławionym głosem. – Ten ptak! Zatrzymać! – dopiero spostrzegam, że on usiłuje powstrzymać torsje. Nie zdążyłem przyhamować wozu. Wypuścił tego ptaka, odchyliwszy się ku drzwiczkom i zatulając usta chusteczką.”

...i obyczajowy: „Na letniskowej mapie gastronomicznej nieprzynależny do jakiegoś stada gość jest natrętem, osobnikiem niepożądanym, przeszkadza i denerwuje. Nie liczy się w ambitnych planach regionu, chyba że ma dużo pieniędzy (...).”

Magdalena

Jest kontynuacja "Demona z Bagiennego Boru" - "Barakuda". Też świetna. Muszę sobie odświeżyć. W
"Demonie ... " rozbawiło mnie nawiązanie do twórczości Dumasa ... ten Gerard de Villefort. Choć jeden z milicjantów zaczynł kojarzyć, ale chyba sam sobie nie dowierzał ...