www.klubmord.fora.pl

Kierenski

Do napisana tego postu skłoniła mnie recenzja Pana Adama Sykuły (używam formy pan bo nie byliśmy sobie przedstawieni a nie chciał bym uchybić)

chodzi mi o recenzję labiryntu "Za progiem mroku" i zaraz na początki tej recenzji rzeczony pan Adam stwierdza jakże beztrosko że, cytuję:

"Nie lubię tej pisarki, uważam że jej książki
reprezentują wszystko co najgorsze w powieści milicyjnej. "

rozumiem to zdanie i szanuję opinie Pana Adama ale się z nią absolutnie nie zgadzam.

Według mnie Anna Kłodzińska nie powinna być dziś w 2010 r. czytana tak jak samo jak 25 lat temu i nie tak samo odczytywana. Gdybym sam czytał ją 20 lat temu i dziś zupełnie inaczej bym ocenił i odczytał tą samą książkę. Anna tworzyła swe książki nie na życzenie czy rozkaz ona po prostu tak czuła, jest autentyczna w tym co pisze i przez to cenna.
Gdy w ostatni zdaniach "W pogardzie prawa" wyraża zachwyt nad dudniącymi transporterami opancerzonymi niosącymi spokój i ukojenie stanu wojennego to ona tak naprawdę to czuła i dlatego jest dla mnie pisarką cenną, autentyczną i godną uwagi. Jednakże to co czuła co opisywała czy to było słuszne czy nie było nie ma już dziś dla mnie żadnego znaczenia.

Oceniając dziś negatywnie Kłodzińską jako reprezentantkę nurtu powieści Milicyjnej popełnia się jeszcze inny błąd, wynikający z interpretacji na podstawie determinizmu historycznego.

Kłodzińska by dalej ciągnąc jej zasługi - ona pozwala nam spojrzeć na wiele sytuacji w sposób w jaki patrzyli towarzysze partyjni, wielu Milicjantów i jak ich się nazywa Moczarowców choć to zwykłe spłycenie i uogólnienie. Ci ludzie posiadali poglądy, chcieli i mieli wartości ,których byli gotowi bronić.

Bez trudu jestem sobie w stanie wyobrazić wielu milicjantów, żołnierzy zawodowych ,członków PRON i ORMO i innych którzy to czytając jej ksiązki czuli i mówili do siebie i znajomych TAK !, dobrze pisze ta Anna Kłodzińska, ma racje!, mnie z tymi ludźmi bynajmniej nie łączy wspólnota poglądów co więcej większość z nich jednoznacznie potępiam jednak dzięki Kłodzińskiej wiem o nich więcej.

Gdy w końcówce "Dzieci Milionerów" w willi milionera po jego upadku mieszkają weterani II wojny Światowej, gdy w tej utopistycznej wizji widzimy pragnienie by społeczeństwo wyglądało inaczej, by starsi ludzie mieli szanse na godną starość, by to oni tam byli zamiast aferzystów pławiących się w luksusie i innych "niebieskich" ptaków mających wszystko. W roku 1986 Gen.Wojciech Jaruzelski z okazji 1 Maja wygłosił przemówienie w którym jednoznacznie potępił właśnie takie zachowania młodzieży i o tym samym czytamy w powyższej książce. To to jest historia i to ta prawdziwa i to kolejna cecha książek tej autorki, to że są to niejako materiały żródłowe. Mógłbym tu jeszcze dużo napisac na jej temat ale chciałbym uniknąć posądzeń o to że pisze jakiś panegiryk na cześć autorki, broń boże. Myślę że Kłodzińska nie jest warta by mówić o niej źle, gdyż jest nade wszystko autentyczna ...

i za i nie tylko warto cenić Anne Kłodzińską.

Łukasz

A ja dodam coś od siebie.Niedawno oddałem duża ilość kryminałów do krypty w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego.Zostawiłem kilka które szczególnie mi się podobały,a wsród nich "Grzęzawisko" i "Dzieci Milionerów"Anny Kłodzińskiej.W tych kryminałach jest coś co nie pozwala mi się z nimi rozstać i w czytając je ,jak żadko kiedy w takim stopniu,kibicowałem dzielnym oficerom MO w ich śledztwie.Takie miałem odczucia.A poza tym lubię czytać panią Annę.Chociaż propaganda pachnie na kilometr prawie w każdej jej powieści to mi osobiście czyta się dobrze.

papison

Nie podzielam jej poglądów politycznych, ale klimat i realia są najwierniej oddane w jej kryminałach. Akurat jej działalność przypadła na moje bardzo młodzieńcze lata, ale doskonale pamiętam tamte czasy i pomimo czasem natarczywej propagandy uważam ją za jedną z milicyjnej Wielkiej Trójki. Czyta mi się lepiej niż Edigey'a.
Link: [link widoczny dla zalogowanych]

Kierenski

Klimat jest dla mnie najważniejszy, klimat to magia to możliwośc przeniesienia nas w zupełnie magiczny, bajkowy świat, a Kłodzińska potrafi to jak nikt inny, szkoda że jej historia nie skończyła się tak jak na to zasługiwała ...

opornik

Ja również należę do grona osób, które cenią twórczość Anny Kłodzińskiej za jej osadzenie w realiach i klimat. Nie rozumiem zarzutów dotyczących schematyzmu czy propagandy w jej książkach, gdyż taki był cel i założenie powieści milicyjnej. Uważam, że jej książki są pisane na dość równym poziomie i każda zawiera jakieś smaczki, ciekawostki, interesujące fragmenty. Obrażanie się na twórczość Kłodzieńskiej ze względu na jej poglądy czy postawę życiową jest absurdem. Reasumując w nawiazaniu do piewrszego wpsiu w tym wątku, to moge napisać, iż dla mnie pani Kłodzińska swoją twórczością reprezentuje własnie najlepsze cechy powieści milicyjnej. Pozdrawiam OP.

Rubikon18

Magdalena

W książkach Kłodzińskiej jest rzeczywiście dużo propagandy, ale ... z biegiem czasu jakby ta "propagandowość" spatynowała się i stała swego rodzaju świadectwem tamtej epoki. Zaletą Jej książek jest niezła akcja, ciekawe postacie i dobrze oddane realia epoki. Można się dowiedzieć co ludzie jedli w podrzędnych knajpkach, w drogich restauracjach, co stanowiło o wysokim standarcie mieszkania, jakimi samochodami jeżdżono, jakie fryzury były modne, w co się ubierano itd ...
Sądzę, że dobrze oddaje klimat dawnych lat.

Generał

Kilka razy wracałem do sztandarowej powieści A. Kłodzińskiej W POGARDZIE PRAWA. Główny bohater negatywny Pasowski ergo Urarz to jasna aluzja do ambasadorów Spasowskiego (USA) i Rurarza (Japonia), którzy po ogłoszeniu stanu wojennego poprosili o azyl polityczny w tych państwach. Autorka niejako "zemściła się" na "renegatach". Zgodzę się z Kierenskim, że Kłodzińska bardzo dobrze oddawała sposób myślenia obozu partii rządzącej. Skoro eksambasadorów nie można było dostać, a ich forma protestu była formą zdrady PRL, to chociaż w powieści Pasowskiemu/Urarzowi nie udało się uciec z kraju i marnie zginął. Ogólnie powieści Anny K. z pozoru wyglądają jak produkcyjniaki z czasów stalinowskich, ale jak zauważyła Magdalena oddają epokę na gorąco i to jest ich plus.

stefan downar

Przeczytałem tej autorki tylko dwa kryminały. Pierwszy to "Wrak" a drugi "Za progiem mroku". Ta druga o narkomanach bardzo dobra.

Generał

ZA PROGIEM MROKU zdecydowanie najlepsza w mojej opinii. "Blady" jest bezkonkurencyjny w rankingu "ludzi z cienia".

stefan downar

"Blady" był świetny. Nikt z producentów "kompotu" ani dilerów nie wiedział kto to jest a wszyscy się go bali jak ognia. Facet pozornie nie zwracał na siebie uwagi i nikt nawet nie podejrzewał że to on kręci całym interesem.